Kirsten van @mijngelukje deelt vandaag haar bevallingsverhaal met jullie. Hoe de bevalling is verlopen, maar ook de heftige kraamtijd die zij heeft gehad. Van bevalling tot haar nieuwe leventje met Emma Lieve. Lezen jullie mee?
“Ik heb je gekregen, ik heb je niet genomen. Als een gelukje op mijn pad gekomen. En nu lig jij hier zo lief en klein en ben ik trots dat ik voor altijd jouw mama mag zijn”
Deze tekst heb ik in mijn geboortekaartje geschreven. Een stukje internet, een stukje van mezelf. Een paar zinnen die perfect omschrijven wat het is. Met 37.4 weken is Emma Lieve geboren. Een klein meisje van 52 centimeter en 3515 gram. Ik heb mijn bevalling in een grote dikke bubbel meegemaakt. Wat een heftige ervaring is dat.
Van tevoren wist ik dat een bevalling zeer zou doen. Maar dat het oprecht het pijnlijkste in mijn leven was had ik nooit gedacht.
Mijn vliezen braken met 37.3 weken maar na 24 uur had ik nog geen baby in mijn armen. Ik wilde zo ontzettend graag pijnstilling maar mijn verloskundige werkte dit keer op keer tegen. Zij moest en zou mijn bevalling leiden en wilde mij dus niet medisch maken. Zo zie je maar he, alles draait tegenwoordig om het geld.
De eerste weken dat Emma Lieve bij ons in het gezin kwam waren heftig. Voor mij dan. Ik was zo onwijs moe en had ook echt géen zin in kraamvisite. Maar ja, wie cadeautjes wilt moet visite ontvangen. Grapje natuurlijk. Na 4 weken leek het weer een stuk beter te gaan. Emma Lieve kwam in een ritme en ik ook. Mijn moeder had 4 weken vrij genomen van haar werk om mij te helpen met de opvoeding. Voor als het nog niet duidelijk was, ik en Emma wonen bij mijn ouders thuis. En bij mijn 2 broertjes en mijn zusje. We zijn nu dus een gezin van 7. Lekker druk, lekker gezellig.
Na die 4 weken ging mijn moeder weer aan het werk en was ik echt alleen met Emma.. Als Emma een goede nacht heeft, heb ik die ook. Overdag is Emma zo’n onwijs makkelijk meisje. Alleen huilen voor eten en als ze buikpijn heeft. De nachten zijn wel zwaar. Ik kan niet iemand naast mij aantikken en vragen of hij even de nachtvoeding overneemt. Elke nacht is voor mijzelf. En nee, dit is geen geklaag maar soms wel echt eventjes pittig. Iedereen kan het moederschap altijd zo rooskleurig omschrijven maar eh.. dat is het echt niet altijd.
Het is af en toe verdomd zwaar. Je weet niet altijd wat je baby wilt als ze ontroostbaar huilt. Als na een schone broek, een volle buik en honderd kusjes nog alles stom is. En nee je bent niet na 1 lachje in de ochtend de verschrikkelijke nacht ervoor vergeten. Echt niet.
Dat neemt niet weg dat ik onvoorwaardelijk veel van haar houd hoor. Ik zou Emma echt niet willen missen. Nooit. Liever nog drie miljoen gebroken nachten, dan een leven zonder Emma. Emma Lieve is inmiddels alweer 4 maanden oud. VIER?! Ze kan soms zo grappig zijn en dat zelf natuurlijk niet eens doorhebben. Ze is het mooiste en tegelijkertijd het zwaarste wat in mijn leven gekomen is.
Liefs, Kirsten.
@mijngelukje